BLISTER Malware brengt RAT's naar gecompromitteerde netwerken
De BLISTER-malware is een nieuwe lading die wordt gebruikt om andere malware af te leveren aan de apparaten die het infecteert. De dreiging lijkt enkele elementaire beveiligingsmaatregelen in Windows te kunnen omzeilen. Het bereikt dit door een nep-certificaat voor code-ondertekening te gebruiken dat de ontwikkelaars hebben weten te bemachtigen. Dit is op geen enkele manier een nieuwe techniek - het kapen van certificaten voor code-ondertekening is al jaren populair onder malware-ontwikkelaars.
Cybersecurity-onderzoekers zijn van mening dat de makers van de BLISTER-malware het certificaat mogelijk hebben verkregen door de beveiliging van een legitiem bedrijf in gevaar te brengen, en vervolgens hun inloggegevens hebben gebruikt om contact op te nemen met Sectigo, een digitale identiteitsprovider. Het lijkt erop dat het certificaat dat de blister Malware toepassingen is afgegeven op de 23e augustus, en het behoort tot Blist LLC, een bedrijf met behulp van een Rusland-based e-mail provider. Dit bevestigt echter niet noodzakelijk de nationaliteit van de makers van BLISTER Malware.
Wanneer de BLISTER-malware wordt gelanceerd, begint het de zwaar versluierde code te decoderen die het gebruikt om de aanval te initialiseren. Nadat de decoderingstaak is voltooid, vertraagt de malware de volgende stap echter met 10 minuten - een eenvoudige maatregel om sandbox-analyse te voorkomen.
Eenmaal uitgevoerd, wint de BLISTER-malware aan persistentie door de bestanden naar de map %ProgramData% te laten vallen en door een nieuw item in de opstartmap te maken. De BLISTER-malware lijkt te worden gebruikt in combinatie met Remote Access Trojans (RAT's) en hulpprogramma's zoals het Cobalt Strike-baken en BitRAT. Het einddoel van de criminelen is nog niet duidelijk, maar ze lijken de controle over hele netwerken te proberen over te nemen door zich zijdelings te verspreiden. Systemen en netwerken kunnen worden beschermd tegen de BLISTER-malware door robuuste beveiligingsmaatregelen toe te passen en door ervoor te zorgen dat alle systeembeheerders bekend zijn met de beste veilige praktijken voor surfen op het web.
